เมื่อ ค่า สิ โน ufa แนะ 7 นิสัย คนที่จะรวย คนที่จะจน มีนิสัยแตกต่างกันอย่างไร แนวคิดเป็นแบบไหน เพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น เรามีนิสัยแบบไหน เราควรเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร ที่จะไปสู่เส้นทางความรวยได้
7 ความต่าง ค่า สิ โน ufa คนไหนจะรวย คนไหนจะจน ?
สมาชิก ค่า สิ โน ufa เว็บพนันออนไลน์ แทงบอลออนไลน์ เคยสงสัยไหมว่า คนจะรวยกับคนจะจนมีวิธีคิดที่แตกต่างกันอย่างไร แล้วคุณกำลังเป็นแบบไหน ? ถ้าอยากเป็นคนจะรวยต้องทำยังไง ? ก่อนอื่นเริ่มจากคำนิยาม ระหว่างคนสองประเภทนี้ก่อน คนจะรวยคือคนธรรมดานี่แหละ ที่กำลังจะประสบความสำเร็จ กำลังมีรายได้มากมายอย่างที่หวัง ส่วนคนจะจนคือคนฐานะปานกลาง รวมถึงคนที่เคยรวยที่กำลังรายได้ลดหายลงไปเรื่อย ๆ คนที่จะรวยกับคนจะจน มีความแตกต่างกันมากพอสมควร ทั้งในวิธีคิดแล้ววิธีการใช้ชีวิต คนสองประเภทนี้มีความแตกต่างกันอย่างไรบ้าง
คนจะรวยจะเข้าใจตัวเองดี
คนจะจนคือคนที่ไม่รู้จักตัวเอง
นี่คือความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างคนสองประเภท คนจะรวยจะเริ่มต้นจากการทำความเข้าใจตัวเองก่อนว่าตัวเองมีจุดแข็งตรงไหน แล้วพาตัวเองไปในสิ่งแวดล้อมที่จุดแข็งนั้นมีคุณค่า สามารถเรียกราคาได้ส่วนคนจะจนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เลย แต่จะทุ่มเทกับงานตรงหน้า โดยไม่ทันได้ประเมินว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปมันคุ้มค่ากับที่ลงทุนลงแรงไป หรือเปล่า ความสามารถเดียวกันถ้าใช้ผิดที่จะได้ผลตอบแทนที่ต่างกันหลายเท่า โลกนี้ไม่มีคนเก่งที่สุด แต่โลกนี้มีโอกาสสำหรับคนที่รู้จักตัวเองดีที่สุดเสมอ หลายคนเขาไม่ได้เป็นคนที่เก่งอะไรมากเลย แต่เขาสามารถเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่ยากลำบากได้ทุกครั้งเหมือนการเล่นฟุตบอลถ้าเรารู้ตำแหน่งการยืนของตัวเองว่า ต้องยืนตรงไหน วิ่งไปตรงไหนบ้าง เราก็จะเหนื่อยน้อยกว่าคนที่ไม่รู้ตำแหน่งของตัวเอง แล้ววิ่งพล่านไปทั่วสนาม
คนจะรวยรู้ดีว่าสมควรได้อะไรจากงานแต่ละอย่าง
คนจะจนมุ่งหวังแต่ผลตอบแทนเป็นเงินอย่างเดียว
งานแต่ละอย่างมันมีผลตอบแทนที่ต่างกัน มันไม่จำเป็นต้องเป็นเงินก็ได้เราต้องแยกให้ออกว่าเราทำงานนั้นไปเพื่ออะไร เพราะว่าในการทำงานแต่ละอย่างเราจะได้ผลตอบแทนที่ต่างกันไป เช่นงานบางงานก็ให้เงินเรา แต่งงานบางงานแม้จะได้เงินน้อยแต่กลับให้ชื่อเสียงเรา ทำให้เราเป็นที่รู้จัก หรือบางงานอาจไม่ได้อะไรเลย แต่จะให้โอกาสเราได้รู้จักกับคนเพิ่ม กระทั่งงานบางอย่างเราก็ทำแค่เพื่อปัดฝุ่นฝีมือเดิม หรือสมองของเราไม่ให้ขึ้นสนิมก็เท่านั้น แค่ได้ทำก็ถือว่าคุ้มแล้ว คนจะรวยจะสามารถแยกออกว่างานแต่ละอย่างจะได้อะไร และจะจัดสรรทรัพยากรของตัวเองไปอย่างเหมาะสมควร คนจะจนจะมอง แล้วเลือกงานที่ให้ผลตอบแทนที่เป็นตัวเงินอย่างเดียว เลยเสียโอกาสที่จะได้เจองานอื่นที่อาจจะได้รับผลตอบแทนที่สูงกว่าในอนาคตไปอย่างน่าเสียดาย
คนจะรวยมองทุกการใช้เงินเป็นการลงทุนเพื่อผลตอบแทนระยะยาว
ส่วนคนจนใช้เงินเป็นการซื้อความสุขระยะสั้น
บรรดาเจ้าของกิจการใหญ่ ๆ มากมาย แต่ละคนเนี่ยมีเงินหลายร้อยล้าน แต่เวลานัดเจอกันส่วนมากจะเป็นการทานอาหารค่ำ แล้วอาหารที่ทานมักจะเป็นอาหารธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไร ร้านที่นัดก็จะเป็นร้านเดิม ๆ ที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ทั้ง ๆ ที่แต่ละคนจะกินอาหารมื้อละกี่หมื่นก็ได้ แต่ทุกคนไม่ได้ให้สาระสำคัญกับเรื่องเหล่านี้เลย เรื่องที่พูดคุยกันส่วนใหญ่ จะเป็นเรื่องของการใช้เงินลงทุนกับสิ่งที่เป็นประโยชน์ในระยะยาวทั้งนั้น เช่น จะเซ้งที่ดินตรงนี้ หรือว่าเก็บไว้ให้คนอื่นมาเช่าดีไหม แล้วจะคืนทุนเมื่อไหร่ ส่วนเรื่องการใช้เงินแบบไปนั่งร้านสวย เพื่อเอาประสบการณ์ เอาไว้คุยกับคนอื่น ไม่เคยอยู่ในหัวข้อบนโต๊ะอาหาร แล้วทุกคนก็รู้สึกว่าไม่ได้เป็นเรื่องประหลาดใจถ้าจะขาดประสบการณ์เหล่านี้ไปจากชีวิต แต่จะเป็นเรื่องพลาดอย่างมาก หากปล่อยโอกาสในการลงทุนดี ๆ ผ่านสายตาไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลย
ส่วนคนรุ่นหลังอย่างเราที่กำลังให้ความสำคัญมาก ๆ กับคำว่า experience หรือว่าประสบการณ์ คงต้องกลับมาทบทวนใหม่ว่าประสบการณ์เหล่านั้นมันจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน ง่าย ๆ คือความทรงจำเหล่านั้นมันมีค่ากับเราแค่ไหน อย่างเช่นเราไปกินอาหารมื้อละหมื่น มื้อละห้าพัน บ่อย ๆ ตอนที่เราไปกินมันได้รับประสบการณ์ที่ดีก็จริง แต่คำถามคือพอเวลาผ่านไป มันมีค่ากับเราแค่ไหน แต่ถ้าสมมุติว่าประสบการณ์เหล่านั้นมันมีค่ากับเรา แล้วอยู่ในความทรงจำระยะยาวของเรา เช่นเราไปเที่ยวกับคนรัก เราพาครอบครัวเราพาลูก เราพาแฟนไป เมื่อเวลาผ่านไปมันยังมีความสุขอยู่ในใจ อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ไม่ใช่เอะอะก็จะกินข้าวแพง ๆ ทำอะไรแพง ๆ แล้วก็อ้างว่าเพื่อประสบการณ์อย่างเดียว แต่ไม่ได้คิดเลยว่า แล้วเราจะมีเงินไปเสพประสบการณ์ทุกอย่างที่เรารู้สึกอยากได้อีกนานแค่ไหน เราหาเงินทันประสบการณ์ใหม่ ๆ ทุกชนิดหรือเปล่า อันนี้ก็ต้องเลือกนะว่าประสบการณ์แบบไหนสำคัญกับชีวิตเราจริง ๆ เพราะว่าทุกประสบการณ์ เราต้องจ่ายด้วยราคาที่แพงเสมอ ดังนั้นคิดก่อนว่าสิ่งที่เราจะได้กลับมามันคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปแล้วเราหาเงินมาซื้อทันหรือเปล่า
คนจะรวยจะใช้เงินคนอื่นทำงาน
คนจะจนใช้แต่เงินตัวเองเท่านั้น
คนจะรวยเขาจะกล้ากู้ธนาคารกล้าเป็นหนี้แล้วก็กล้าชวนคนอื่นมาลงทุนกับตัวเอง อย่างน้อยก็ไม่ต้องลงทุนด้วยเงินของตัวเองทั้งหมดซึ่งทั้งหมดนี้ผ่านความรู้ทางการเงิน และการลงทุน คนจะจนเขาจะกลัวการเป็นหนี้มากที่สุด เพราะว่าเราได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่าการเป็นหนี้มันโหด การเป็นหนี้มันไม่ดี การเป็นหนี้ชีวิตมันแย่ ซึ่งพอไม่กล้าเป็นหนี้ก็ใช้เงินทุนตัวเองลงหมด ดังนั้นเมื่อไหร่ที่ทุนตัวเองหมดก็คือจบกัน แค่ความต่างนี้ก็ทำให้ต้นทุนการทำธุรกิจต่างกันแล้ว คนนึงมีวิธีเอาเงินของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นธนาคาร หรือว่านักลงทุน หรือผู้ถือหุ้นเข้ามาบริหาร แปลว่ายังไงทุนก็ไม่หมดยืนระยะได้นานกว่าคนที่มีทุนจำกัดแน่นอน เกินกว่าครึ่งของคนที่เราคิดว่าเขารวย ที่เราเห็นเขาเดินไปเดินมาในสังคม เขามีหนี้กันทั้งนั้น เพียงแต่พวกเขารู้จักการบริหารจัดการหนี้ได้ดี จ่ายหนี้ตามกำหนด เครดิตก็ดี ยิ่งมีความน่าเชื่อถือยิ่งขอกู้เพิ่มก็ง่าย เงินทุนก็มากยิ่งขึ้น เอาไปทำอะไรต่อได้อีกเต็มไปหมด คนจะรวยเขาไม่เคยมองว่าการมีหนี้เป็นเรื่องเสียหาย หรือว่าน่าอาย เพราะมันคือการเป็นหนี้เพื่อทำธุรกิจ เป็นหนี้เพื่อทำมาหากิน ไม่ใช่หนี้เพื่อการบริโภค และเขาก็รู้ดีว่าการเป็นหนี้ที่ไม่ถูกต้องคือ การเป็นหนี้แล้วไม่ยอมไปใช้เงินคืนเขาต่างหาก เพราะมันจะทำให้ระบบ และกลไกทุกอย่าง เครดิตการทำธุรกิจทุกอย่างเสียหายหมด การกล้าเอาเงินคนอื่นมาใช้นี่แหละคือจุดที่ทำให้คนจะรวยทิ้งขาดคนจะจนแบบไม่เห็นฝุ่น เพราะต้นทุนของคนจะรวยกลายเป็นต้นทุนแบบไม่จำกัด
คนจะรวยจะมองเห็นโอกาสในทุกวิกฤต
คนจะจนจะมองเห็นวิกฤตในทุกโอกาส
คนจะรวยเขามองเห็นช่องว่างในการหาเงินได้เสมอ และจะรีบพาตัวเองไปอยู่จุดนั้นให้ได้ ในขณะที่คนจะจนมักจะมองที่ปัญหามากกว่าโอกาส ความต่างข้อนี้จะยิ่งชัดเจนขึ้นในสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ไม่ปกติ เคยสงสัยไหมว่าทำไมยุคที่คนบ่นกันว่าเศรษฐกิจไม่ดี เศรษฐกิจแย่ แต่ทำไมมันยังมีคนที่เศรษฐกิจดีอยู่ แสดงว่าเขา ไม่ได้มองที่เศรษฐกิจ พูดง่าย ๆ คือไม่ได้เอาเศรษฐกิจเป็นตัวตั้งเท่านั้นเอง มายเซ้นของเขาจะไม่มองว่าถ้าเศรษฐกิจไม่ดีเท่ากับรายได้ไม่มี แต่เขามักจะคิดเสมอว่าจะหารายได้จากเศรษฐกิจแบบนี้ได้ยังไงเพราะถึงแม้ว่าเศรษฐกิจจะไม่ดี แต่เงินมันไม่ได้ออกนอกโลก เงินมันย้ายจากกระเป๋าคนหนึ่งไปที่คนหนึ่งเสมอ แต่คำถามคือแล้วมันย้ายเข้าไปในกระเป๋าใคร และคำถามคือเราจะทำยังไงให้เงินนั้นไหลเข้ากระเป๋าของเรา
คนจะรวยจะยอมปรับตัวโดยง่าย
คนจะจนยึดติด และปรับตัวยาก
ปกติเวลาคนจะรวยเขาลงทุนทำอะไรเขาจะประเมินสถานการณ์เป็นอย่างดีว่า งานไหนสถานการณ์ใดควรจะวางตัวให้อยู่จุดไหน ระดับใดหมายความว่างานหนึ่งอาจจะเป็นคนที่ใหญ่ที่สุด แต่อีกงานเป็นเพียงผู้ถือหุ้นเล็ก ๆ ก็พอ โดยไม่ยึดติดว่าเคยใหญ่มาแล้ว หรือว่าเคยใหญ่มาก่อนแล้วต้องใหญ่ตลอดไป หรือบางงานอาจช่วยให้คำแนะนำฟรี ๆ ก็ยังมี เพียงเพื่อต้องการเห็นงานนั้นสำเร็จโดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ การรู้จักปรับตัวแล้ววางตัวในสถานะที่เหมาะสม จะสร้างความเกรงอกเกรงใจให้กับทุกคนที่ทำงานร่วมกับเรา สุดท้ายสิ่งนี้จะกลายเป็นบารมีในที่สุด และบารมีนี้เองจะนำโอกาส และความมั่งคั่งมาให้อีกมากในอนาคต
อีกตัวอย่างคือ คนจะรวยไม่ค่อยยึดติดกับสถานการณ์การทำงานมากนัก คือคนจะรวยหลายคนเขาจะสลับบทบาทไปมา ระหว่างการเป็นเจ้าของธุรกิจ กับการทำงานประจำ ขึ้นอยู่กับว่าเศรษฐกิจ และเหตุการณ์บ้านเมืองแต่ละช่วงไม่มีการยึดติดว่า ฉันเป็นเจ้าของธุรกิจมาก่อน ฉันเคยอยู่จุดสูงสุดมาก่อน ฉันเคยทำงานดี ๆ มาแล้ว จะให้กลับไปทำงานประจำโอ๊ยมันลดตัวเอง ไม่เอาหรอก มันล้มเหลว มันเสียหน้า คนจะรวยจะไม่คิดอย่างนี้ แต่คนจะจนจะชอบคิดอย่างนี้ รู้ว่าทางตัน รู้ว่าฟ้าไม่เปิด ก็ยังจะฝืนลุย โดยไม่ยอมรับความจริงว่าเรือจะแล่นได้ก็ต่อเมื่อคลื่นเป็นใจ และทิศทางลมนั้นเหมาะสม แต่การดึงดันออกเรือไปท่ามกลางพายุด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่าต่อเรือมาแล้วไม่ออกเรือคือไม่ใช่คนจริงอะไรประมาณนี้ การคิดแบบนี้รังแต่จะนำความเสียหายมาให้ โดยเฉพาะสถานการณ์บ้านเมืองที่เป็นแบบนี้ การถอยตัวเองไปทำงานประจำสักช่วง น่าจะเป็นการตัดสินใจที่อยู่ในทางเลือกหนึ่งที่ไม่ควรมองข้าม
คนจะรวยมองคำว่ารวยว่าไม่มีลิมิตหรือที่สิ้นสุด
คนจะจนมองว่าเมื่อมีเงินจำนวนเท่าที่อยากได้ก็คือรวยแล้ว
ข้อนี้อาจจะคาใจหลาย ๆ คนอยู่ แต่ถ้ามองให้ดีก็มีส่วนที่มันจริงอยู่มากเลย คนจะรวยเขาไม่เคยบอกว่ามีเท่าไหร่ถึงจะพอ พวกเขาจึงทำงานหาเงินไปเรื่อย ๆ ไม่มีกำหนดหยุด แม้ว่าเงินที่หาได้ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด แต่ก็ยังไม่หยุดหาเงิน อย่างที่เราสงสัยกันคือบางคนมีเงินเป็นร้อยล้านพันล้าน และใช้เท่าไหร่ก็ใช้ไม่หมด แล้วจะออกไปทำงานทำไม จะออกมาหาเงินทำไม รวยจริงหรือเปล่า ซึ่งจริง ๆ ในมุมมองคนรวย เขาไม่เคยคิดว่าต้องมีเท่าไหร่ถึงจะรวย เขารู้สึกว่าการหาเงินเพิ่ม การมีเงินเข้ามาในบัญชีธนาคารเหมือนกับการเล่นเกม เหมือนการอัพเลเวลของตัวเองไปเรื่อย ๆ คือไม่ได้เอาเงินมาใช้ ไม่ได้หาเงินมาใช้ แต่แค่เห็นชีวิตตัวเองพัฒนาจากจำนวนเงินที่เข้ามาก็รู้สึกว่าตัวเองมีความสุข แต่คนจะจนมักจะตั้งเป้าว่าถ้ามีเงินเท่าไหร่ก็จะพอ เช่นฉันมีเงิน 1 ล้านพอแล้ว ถ้าฉันมีเงิน 5 ล้านฉันก็จะใช้ชีวิตพอแล้ว และถ้าใครหยุดขึ้นมาจริง ๆ บอกเลยว่าเตรียมตัวจนได้เลย อย่าว่าพูดเกินจริงหรือว่าดูถูกกันเกินไป แต่อยากจะบอกว่าที่เราเห็นคนรวย เขาอยู่เฉย ๆ เขาไม่ทำงานแต่มีเงินใช้ตลอดเวลา เป็นเพราะคนจะรวยเหล่านั้น เขายังมีรายได้ทางอื่นเข้ามาทุกวันทุกเดือน โดยไม่ต้องไปออกแรงทำงานเองต่างหาก เขาไม่ได้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่เฉย ๆ แล้วเงินก็เสกขึ้นมาได้ แต่จริง ๆ แล้วมันถูกวางแผนชีวิตมาอย่างดี
ส่วนสาเหตุที่คนจะรวยไม่ยอมหยุดหาเงิน เหตุผลสำคัญก็คือ เวลาหยุดหาเงินแล้วกลับมาเริ่มใหม่มันทำได้ยาก เพราะว่าโมเมนตัมในการทำงานมันหายไปหมดแล้ว Collection ที่เคยมี เวลาเราปล่อยหายไปนาน ๆ เราเลิกติดต่อกันนาน ๆ เขาก็ย้ายไป Connect กับคนอื่น การที่เราจะกลับไปแทรกซึมมันก็ยากกว่าการรักษาไว้เรื่อย ๆ เหมือนการออกกำลังกาย ถ้าคุณวิ่งทุกวัน คุณมาวิ่งพรุ่งนี้มะรืนนี้คุณก็ยังวิ่งได้ 10 11 12 กิโลเหมือนเดิม แต่ถ้าคุณหยุดวิ่ง แล้วกลับมาวิ่ง 1 กิโลแรกยังเหนื่อยเลย คนจะรวยเขาก็เลยไม่คิดที่จะหยุดหาเงิน และคนจะจนก็ชอบไปมองว่าคนรวยพวกนี้ไม่รู้จักพอเสียที โลภมาก จะหาเงินไปถึงไหนแค่นี้ก็ใช้ไม่พออยู่แล้วโลภจริง ๆ
มาถึงตรงนี้คงจะเข้าใจคนรวยมากขึ้น ไม่ได้จะบอกว่าคนรวยนั้นดีกว่าเก่งกว่าคนจน แต่ต้องการบอกว่า การที่จะเป็นคนรวย ไม่ใช่ต้องเดินตามเส้นทางนี้เท่านั้นถึงจะเป็นไปได้ เพราะเส้นทางสู่ความเป็นคนจะรวยมีหลายเส้นทางให้คุณเลือก และความรวยก็ไม่ได้เป็นคำตอบเดียวของชีวิต เพราะสุดท้ายชีวิตของเราจะบอกเราเองว่า เรามีความสุข และเลือกจะเป็นแบบไหนระหว่าง คนจะรวยกับคนจะจน ไม่มีใครตัดสินแทนเราได้ ลองสำรวจตัวเองดูว่าตอนนี้พฤติกรรมการกระทำ และวิธีคิดของเราเป็นแบบไหน คนจะรวย หรือคนจะจน และหากเลือกจะมีความสุขกับการเดิมพันกับ ค่า สิ โน ufa เว็บเดิมพันชั้นนำ หากมองหาเว็บพนันบอลออนไลน์ โบนัสดี ๆ ค่า สิ โน ufa มอบโปรโมชั่นดี ๆ ให้เพื่อนสมาชิกมากมาย แล้วคืนเงินให้เมื่อเล่นเสียในคืนวันศุกร์ สนใจเดิมพัน สมัครได้เลยที่ : พนันบอลออนไลน์
